Słownik polsko-niemiecki. 2014.
starzec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. starcze; lm M. starcy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek stary, sędziwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Siwobrody starzec. W starożytności starcy cieszyli się ogromnym poważaniem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Janek Wiśniewski — [IPA pl| |j|a|n|e|k| |w|i|ś| |ń|e|w|s|k|i] is a fictional name given to a real person in the poem Ballad of Janek Wiśniewski . The legend and the real personThe name was invented by the author Krzysztof Dowgiałło to symbolize an 18 year worker… … Wikipedia
Franciszek Żmurko — (18 July 1859 in Lviv – 9 October 1910 in Warsaw) was a Polish painter.Notable works* Zygmunt August i Barbara * Zuzanna i starcy , 1879 * Z rozkazu padyszacha , 1881 * Nubijczyk , 1884 * Portret kobiety z wachlarzem , 1884 * Widzenie Fausta ,… … Wikipedia
Janek Wiśniewski — Retrato de Janek Wiśniewski en su tumba Janek Wiśniewski es un nombre ficticio dado a una persona real en el poema polaco Balada de Janek Wiśniewski Contenido … Wikipedia Español
trup — 1. pot. Choćbym, żebym miał paść trupem, (to)...; prędzej trupem padnę, nim... «powiedzenie używane w sytuacji, kiedy ktoś w żadnym wypadku nie chce się na coś zgodzić, pozwolić na coś, czy czegoś zrobić»: Choćbym miał paść trupem, nie pozwolę,… … Słownik frazeologiczny
białowłosy — białowłosysi «mający siwe lub bardzo jasne włosy» Białowłose dzieci. Białowłosi starcy … Słownik języka polskiego
długobrody — długobrodyodzi «mający długą brodę» Długobrodzi starcy … Słownik języka polskiego
pogarbiony — pogarbionybieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. pogarbić (p.) pogarbiony w użyciu przym. «obarczony garbem; pokryty garbami, wypukłościami; przygarbiony, pochylony, nierówny» Pogarbieni starcy. Pogarbione sosny. Pogarbione wzgórza … Słownik języka polskiego
pokurczony — pokurczonyczeni «taki, który się skurczył, poskręcał w wielu miejscach, mający wiele załamków, zmarszczek» Pokurczeni starcy. Pokurczona skóra. Pokurczone liście … Słownik języka polskiego
starzec — m II, DB. starca 1. W. starcze; lm M. starcy, DB. starców «człowiek stary, sędziwy» Czcigodny, dostojny starzec. Schorowany, zniedołężniały, zdziecinniały, zgrzybiały starzec. 2. lm MB. starce bot. «Senecio, roślina zielna, krzew lub drzewo z… … Słownik języka polskiego
